Met deze boodschap zijn wij op vakantie gegaan. We hadden wel even tijd nodig om deze boodschap te verwerken, aangezien we graag een dekreu van hem wilde maken, moesten we deze toekomstplannen laten varen. Gelukkig zijn er wel goede behandelingen wat betreft Patella Luxatie. Na een operatie zou het probleem verholpen moeten zijn.

 

Na de vakantie heb ik de dierenarts maar nog een keer gebeld. Patella Luxatie is dus de diagnose, maar hij heeft nog steeds pijnklachten. Tijn was vaak stijf. En hij ging soms echt heel voorzichtig liggen alsof hij veel pijn had. Ook zat zijn loopje me nog steeds niet lekker. Een Patella-loopje is  een loopje dat een hond zo af en toe op drie poten verder loopt, terwijl Tijn vooral einde van de wandeling in telgang gaat lopen en af en toe aan het 'hazen' is. (de twee achterpoten bij elkaar houdend) Hoe dan ook: met alleen deze diagnose was ik niet klaar. De dierenarts stelde voor om een orthopedisch consult te doen, waar hij samen met een ingevlogen collega die net als hem ook vele extra cursussen heeft gevolgd op orthopedisch gebied, naar Tijn zouden gaan kijken.

 

Tijdens deze afspraak hebben de dierenartsen Tijn dus heel goed onderzocht. Tijn blijkt een pijnlijke plek te hebben bij zijn laatste ruggenwervel, daar waar zijn staart begint. Dit verandert in zijn geheel het verhaal. De Patella Luxatie zou als oorzaak zijn rug kunnen hebben. Daarnaast had ik de fokker op de hoogte gebracht en had haar dierenarts gezegd dat het vrij normaal is als een hond zijn patella's  met deze leeftijd nog van zijn plaats kunnen. Dit ook benoemd naar de behandelend dierenartsen, die weer zeiden dat dit niet meer moet mogen na het jaar. De knieën van Tijn waren wel, maar dit keer moeizaam, te luxeren. (Tijn was inmiddels anderhalf)

De nieuwe dierenarts heeft nogmaals de foto's bekeken en op de plaats van waar Tijn pijn aan gaf, is de foto net iets vaag. Dit zou kunnen komen doordat er wat aan de hand was daar. De dierenarts stelde voor om een maand volledige rust te geven. Hij hoopte dat er een ontsteking zou zitten waar hij last van had en dat deze na een maand riust genezen zou zijn.

 

Voor Tijn was het niet zo'n leuke maand die volgde. I.p.v. de vele wandelingen, het spelen met andere honden, al de spelletjes, het apporteren, speuren, GG trainingen etc. deden we niets meer dan 3 keer per dag een wandeling van nog geen 200 meter. Ook in huis werd er niet gespeeld. Helaas ging het niet beter met Tijn, maar juist slechter. Soms zakte hij door zijn achterpoten heen. Van een gespierde hond veranderde hij in een hond met niet zo veel spierweefsel. Ik hoop dat dat de oorzaak was van zijn achteruit gaan.

 

Na deze maand kwamen we terug op consult. Helaas was de pijnlijke plek niet weg. We zijn doorgestuurd voor een CT-scan. Deze hebben we laten maken in de dierenkliniek van den Heuvel. De artsen daar vonden het nodigde beelden voor extra beoordeling voor te leggen aan experts op het gebied van de medische beeldvorming: Dr. I Gielen en Prof. H van Bree van de Rijksuniversiteit Gent. De beoordeling  luidde: Geen zichtbare spieratrofie, wat pachymeningitis ossificans, Lichte disc bulge L6?L7 en L7/S zonder compressie op het ruggenmerg. Zijn conclusie luidde uiteindelijk: Geen significante afwijkingen.

De terugkoppeling van de dierenkliniek naar mij toe was dus dat er op de CT-scan niets te zien is. Wel maakte ze de kanttekening hierbij dat het niet echt hoort bij een hond van toen 1 jaar en acht maanden dat er al een lichte afwijking te zien was bij zijn pijnlijke wervels.

 

Nu weer contact opgenomen met mijn eigen dierenarts. Deze gaf aan dat er eigenlijk geen onderzoeken meer mogelijk zijn. Hij kan me doorsturen naar een orthopedisch centrum, maar die zal met deze scan tot dezelfde conclusie komen. Het enige wat ik kan doen is naar een dierenarts met specialisatie orthomanuele diergeneeskund.

 

Wij hebben besloten om nu eerst aan spieropbouw te doen. Tijn is dierenartsen helemaal zat. Ze hebben hem meerdermaals pijn gedaan. Ik wil hem rust op dit gebied gunnen en daarbij ook wat tijd zodat het rugprobleem misschien vanzelf over gaat. Wie weet, er is natuurlijk uiteindelijk niets gevonden. Wellicht gaan we volgend jaar bijvoorbeeld (indien nodig eerder) nog naar een orthopedisch centrum diergeneeskunde voor een second opinion. Ook zit ik sowieso nog met die patella luxatie. Dit kan een storm in een glas water zijn geweest, maar ook kan dit de oorzaak zijn van zijn stramheid.

 

Hoe dan ook: wordt vervolgd....